Toen ik op twaalfjarige leeftijd samen met mijn moeder in Gent was voor een klarinetconcours heb ik mijn passie ontdekt. Niet het concours, maar de muziekwinkel om de hoek van het Conservatorium legde de basis voor mijn passie; componeren. Ik zag daar muziekblokken en ik wist meteen dat ik er een moest hebben. Ik beloofde mijn moeder te gaan schrijven. Dat gebeurde later op een dag in 2016 toen ik mijn muziekblok terugvond. Ik voelde meteen een krachtige drang omdat ik een intens verlangen voelde om te componeren.

Ik speelde sinds mijn derde piano en sinds mijn achtste klarinet en de lessen kreeg ik destijds van mijn moeder. De droom van pianist worden veranderde toen ik begon te componeren. Ik componeerde iedere dag nieuwe stukken en ontwikkelde zo ook mijn muziekkennis.

Op mijn zestiende ging ik naar de open dag van het Conservatorium van Amsterdam en daar kreeg ik de gelegenheid om mijn composities te laten horen, wat heel bijzonder was. De docenten waren enthousiast en geïnteresseerd. Zo kwam ik op deze jonge leeftijd tot het besluit om de vooropleiding compositie te volgen. Tegelijkertijd zette ik mijn pianolessen voort bij Marjes Benoist en mijn klarinetlessen bij Jan Jansen. 

Tijdens mijn tijd aan het Conservatorium heb ik hard gewerkt aan de ontwikkeling van mijn compositieproces. Wat begon als impulsief en soms ondoordacht noten opschrijven, groeide uit tot een proces waarin elke noot een bewuste plek kreeg. Mijn eigen emoties en/of die van een verhaal staan hierbij centraal en vormen de leidraad van mijn gehele compositie. Daarnaast ben ik, in plaats van te creëren, meer gaan ontdekken; ik begon te luisteren naar waar de muziek naartoe wilde, wat leidde tot veel beter gestructureerde muziek.